dinsdag 26 augustus 2014

Vrijwilligers veroorzaken werkloosheid

Als je aan het werk moet vanuit een uitkeringspositie met behoud van uitkering, dan mag het duidelijk zijn dat je de plaats inneemt van iemand die daar een salaris voor kreeg. Er moest werk komen wat ik leuk vond, anders kostte het voor beide partijen alleen maar geld en dat schoot niet op.  Dus was er de keuze tussen achter een zaag gaan staan voor een firma die sauna's maakt óf het in elkaar zetten van fietsen bij een heuse fietsenmaker. Dat ziet natuurlijk lang niet iedereen zitten, het zijn gewoon lawaaierige pokkenbaantjes, waar je ook nog eens niets extra voor krijgt en je op termijn niet gaat helpen aan een baan die bij je aansluit. Ze willen toch niet beweren dat het gros na zo'n 'project' tegen betaling aan de slag kan bij fietsenmaker of in de bouw of zo, hou toch op. Het was ook onder het mom; je bent werkloos, dús je hebt geen ritme, geen sociale contacten en we leren je hoe je het beste kan solliciteren, kortom daar gaan we je eens even flink mee helpen, zodat je weer rap aan de slag komt, want het ligt allemaal aan jezelf. Gewoon wat aan je houding doen en het komt helemaal goed.

Ze gaan in mijn geval aan het feit voorbij dat er al járen gewerkt was, dat oorspronkelijke werk niet meer gedaan kan worden door gammele rug, dat ik reeds een halve eeuw op deze aardkloot rondhobbel zonder ze ooit nodig te hebben gehad én dat geen werkgever op je zit te wachten op die leeftijd, of het moet via zo'n geweldig initiatief van het UWV komen, want dan heeft een werkgever je gratis en voor niets in dienst.

Meer smaken hadden ze niet, het was zagen óf de fietsenmaker matsen, dus zei ik ze dat niet te zien zitten en er geen toekomst in te zien en dat was ook echt zo. De enige mensen die daar baat bij hebben is degene die je verplicht aan het werk moet zetten, de coaches die daar omheen draaien als een drol in een pispot en de werkgever waar je verplicht vrijwillig aan de slag moet. Zie je het voor je? Dan heb je een groot deel van je leven doorgebracht op heftrucks in fabrieken, altijd zwaar fysiek werk verricht, banen tegen je zin in gehad en nu je rug niet meer mee wil werken na een hernia komen ze met 2 alternatieven die op precies hetzelfde neerkomen.

Met computers en besturingssystemen kan je goed omgaan en zie je ook helemaal zitten. Het is ook niet meer weg te denken uit de maatschappij. Goede boterham mee te verdienen dus 1 en 1 is 2, kat in het bakkie, zou je denken. Dus wat mij betrof konden ze daar in investeren. Nou nee hoor, daar hadden ze niets in. Als je daar dan iets over opmerkt ben je een wijsneus, volgens een medewerkster van het UWV.  Destijds waren ouderen al de grootst groeiende groep op internet, maar geen reintegratie project te vinden in die tak. Erg vreemd.

Of toch niet?

Het begon me op te vallen dat het kringetje waarin ze pogingen ondernamen om je tot hun sociale gratis werkbeest om te kneden wel érg klein was. Zo werkten ze altijd samen met een stichting die na een aantal gesprekken en tests konden bepalen waar je goed in was, zelf plezier in had en vervolgens advies uitbrachten aan het UWV. Aangezien ze niets hadden op ICT-gebied, brachten ze andere punten uit mijn karakter naar voren. Zo bleek dat ik uitermate geschikt zou zijn om in een rustige omgeving bijvoorbeeld olifanten te gaan beschilderen en daarbij mijn creatieve kant helemaal kon ontplooien. Dat van die olifanten verzin ik zelf, omdat er een uitslag uit de computer kwam rollen waar je geen kant mee op kon. Er was gewoon geen werk mee te vinden. Laat staan in Drenthe.
Het kleine kringetje bestond alleen uit een paar stichtingen en ambtenaren, die er alle belang bij hadden hun eigen baan te houden, want makkelijker kan je het wat mij betreft niet verdienen.

Een intelligente man en zeer creatief was er te lezen. Hè? En uit de test van Groningen kwam iets heel anders rollen: daar was ik nagenoeg debiel en het advies was dan ook om maar eens lekker te gaan schoffelen. Oh maar wacht, dat gaat niet meer met uw rug, dus doe dan maar ehm... Portier! Want ik was ook sterk. Tof man, zo'n slimme sterke creatieveling aan de deur. Als je dan problemen zoekt kom je niet met een ordinair blauw oog thuis. Welnee, dat pakken we uiterst creatief aan. Dus links en rechts een hoeveelheid hengsten uitdelen, zodat je niet alleen blauw bent, maar ook groen, paars en geel, met hier een daar een paar flinke strepen rood. Dat mensen tegen je zeggen, ooooh je bent enorm in elkaar geslagen, maar wat hééft ie het fraai gedaan zeg! Dat ging 'm ook niet worden.

Tot slot de uitslag:

De heer heeft er alle baat bij om vrijwilligerswerk in de buurt te gaan doen.

Dat doe ik dan ook en daar komen nog zat verhalen over, want man man man, wát een zooitje is het hier. Er komen nog wat zaken aan de orde waarvan je waarschijnlijk denkt, nèh, dat liegt ie.

Het is toch echt de waarheid.


2 opmerkingen:

  1. Wat mooi beeldend omschreven! Ik zie je al helemaal voor me bij een fietsenmakert of achter een zaag....wat een wereldbanen schotelen ze voor!

    Ik vind het ronduit slavernij als mensen gedwongen worden om een baan te accepteren zonder dat er een redelijke vergoeding tegenover staat.
    De een moet schoffelen voor z'n uitkering en de ander kan op z'n nest blijven liggen rotten omdat hij of zij amper Nederlands spreekt, of omdat ze niet mogen werken zolang ze in een asielzoekerscentrum zitten.
    Er zijn gewoon veel te veel mensen in dit bomvolle ellendige teringland, en veel te weinig banen, die ook nog eens door Oostblokkers voor je neus worden weggekaapt.
    Het is gezwam dat Nederlanders die banen niet zouden willen, want toen de eerste gastarbeiders hier kwamen, kregen zij de voorkeur doordat er contracten met hun thuisland waren afgesloten, maar het gerucht werd de wereld in geslingerd dat Nederlanders hun neus zouden ophalen voor smerig werk.
    Gelul...ze wilden wel, maar mochten niet...die gastarbeiders waren lekker goedkoop...en nu de uitkeringsgerechtigden ook...lekker goedkoop voor een werkgever, en wat schieten zij er mee op?
    Niks, nada, noppes...met een beetje pech moeten ze ook nog verhuizen om elders weer een ander ellendig baantje te accepteren.

    Toch vreemd dat de bedenkers van dit soort schofterige plannen het nooit over wachtgeld hebben...die hoeven geen aardbeien te plukken, te schoffelen, een fiets in elkaar te zetten of achter een zaag te staan.
    Kunnen ze ook niet, want ze vertillen zich al aan een A4tje.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jep, zo is het inderdaad en zo was het zo'n 30 jaar geleden ook al. Bij- en omscholing kwam ik niet voor in aanmerking, terwijl er voor diverse bevolkingsgroepen hele kringen waren ingericht, waar de gratis cursussen voor het opscheppen lagen.

    Sinds het economisch slechter ging kwamen er steeds meer verhalen over de werklozen die het op zouden maken en maar eens aan de slag moesten. Ja, want tijdens economische beroerde tijden liggen de banen namelijk voor het opscheppen...

    Ze hebben alles zo afgeknepen dat je er amper van kan rondkomen, maar als ze de helft van alles wat ik heb gekost aan nutteloze projecten aan mij hadden gegeven, desnoods als lening, dan had ik allang voor mezelf kunnen beginnen. En ook dat houden ze tegen, hoe leuk en goed je plannen ook zijn. Is het 't UWV zelf niet, dan werkt de gemeente je weer tegen.

    Dus de tering voor het hele spul, er is niets meer te verliezen.

    BeantwoordenVerwijderen